Phil Taylor haatte rivaal Paul Nicholson: "Had zin om hem te wurgen"

In 1999 verloor Taylor in de halve finale van de World Matchplay tegen Manley. "Hij versloeg me en nam het bord mee naar beneden om er zijn handtekening op te zetten en aan iemand te geven. Dat motiveerde me enorm om nog extra hard te trainen. Daarna won ik zo'n beetje alles. Ik won anderhalf miljoen. En ik noemde het altijd Manley's miljoenen. De andere spelers hadden het er vaak met Peter over."

Nadat 'The Power' in 2002 de WK-finale won van Peter Manley, weigerde deze om na afloop Taylor de hand te schudden. "Ik kon mensen makkelijk opwinden en genoot van de geintjes met Peter. Nu kunnen we heel goed met elkaar opschieten, hij maakt me aan het lachen. Maar in die tijd mocht ik hem helemaal niet. Zodra hij een kamer binnenkwam, wilde ik hem slaan met een schop. Het was verschrikkelijk", zo verklaart Taylor.

Later raakte Taylor betrokken in een intense rivaliteit met Paul Nicholson. Die rivaliteit bereikte een hoogtepunt toen Nicholson van Taylor won in de achtste finales van de UK Open 2011 en naar Taylor zwaaide toen die het podium afging. "De enige die echt onder mijn huid kroop was Paul. Ik had zin om hem te wurgen. Hij was mensen aan het opwinden, vooral mij."

"Na verloop van tijd vond ik het echter vooral grappig, ik dacht 'je bent een idioot' want het publiek gaat nu tekeer tegen je en hij was niet de persoon om dat op te vangen. Hoe brutaal hij ook was, hij is eigenlijk heel gevoelig en hij zou er zijn hart over breken", zegt Taylor. "Ik heb hem nog aangeraden om daarmee te stoppen omdat hij voor de rest van zijn carrière zou uitgefloten worden, net als Gerwyn Price nu."